İnanılmaz bir şekilde sürekli oturuyoruz , belki bunu fark etmememizin nedeni de yine sürekli oturuyor oluşumuzdur…Oturmak çok ilginç bir eylem “biz”ler için…Bu kadar özümsediğimiz , sindirdiğimiz halde sadece bize söylendiğinde farkında olabileceğimiz ender eylemlerden birisi…Bu ne demek ?
Geçenlerde birisine “Ne yapıyorsun?” diye yönelttiğim soruya aldığım yanıt “Oturuyorum…” oldu…Çok kapsamlı yanıt beklerken , verilen cevapla birlikte hayal kırıklığına uğrayan bir insan psikolojisiyle , durumu ilk başta önemsedim , sonra salladım...Zaten kim olsa , birinin neden oturduğuna dair bir anlam getiremez…Değil mi ? Ola ki oldu diyelim…
Günlük yaşamda galiba yatmaktan sonra en çok yaptığımız eylem oturmaktır…Uykudan geriye kalan çoğu eyleme oturmak öncülük ediyor...
İşe , okula vb. gitmek için giyiniyor , hazırlanıyoruz…Giderken toplu taşıma araçlarında kesinlikle ayakta durmak yok , mutlaka bir yere oturulacak…Bunun için yer yoksa , yer olana kadar beklenecek…Böyle bir alışkanlık beynimize işlenmiş…Ayakta gidiyorum bundan mutluyum diyen insan sayısı da azdır sanırım…Zira gidilecek mesafe uzun olduğu için bunu göze almak biraz zor geliyor biz insanlara…
Yaptığımız işler belli , genellikle masa başı işler…Öğrenciyseniz , oturduğunuz o lanet sıralardaki öğrenim mücadelesi…Çalışılıyor ve acıkılıyor doğal olarak…Gariptir ki , ayakta veya yürürken bir şey yemeyi insanımız yadsıyor…”Gel şöyle “oturalım”da iki bir şey yiyelim(atıştıralım)” cümlesi çok da yabancı değildir herhalde…”Şurada “oturup” soluklanalım da çay , sigara içelim…” Tamam sigara ayakta da içiliyor olabilir ,onu es geçelim…Oturmak için okulumdan örnek vermem gerekirse : çok az bulunan masa ve sandalye ikilisine(oturmak için binbir uğraş verilen) alternatif olarak , soğuk ve “götü donduran” betonlar tercih edilebiliyor…Koşullar sizi yine aynı eyleme itiyor…
Bu oturma olgusu acaba bize yüzyıllar önceden işlenmiş bir motif mi diye düşünmeden edemiyorum…Aklıma Melikşah , çevresindekiler ve oturduğu yerin görüntüsü geliyor…
Oturulan yerin heybeti sanırım zamanla insana da bir özgüven kazandırmış…İyi yere oturan , söz sahibi olmuş…Bu benim naçizane düşüncem…Padişahlar için Osmanlı’da oturulan yer önem teşkil etmiş ve bu yüzden çok incelikli ve şaşaalı tahtlar üretilmiş…Günümüzde de değişen bir şey yok , o muhteşem(!) koltuklara oturmak için türlü fedakarlıklar(!) yapılabiliyor…
Böylesine kronolojik bir anlatımdan sonra , şuanki insanın psikolojisi beni daha çok ilgilendiriyor…Artık eskisi kadar olmasa da , misafirliklere yine de gidiliyor…Bu komün eylemin öncesinde dillendirilen cümle ise “size oturmaya geliyoruz” oluyor…Arkadaşlar , sevgililer birbirleriyle buluşuyorlar , mutlaka bir yere oturuyorlar…Yine oturuyorlar…
Ne oturmakmış!
E be insanoğlu , e be ehven-i şer , bu insanlar oturmayıp başka ne yapsınlar diyebilirsiniz ? Bu yüklenmenizin ardından eminim ki bana şu cümleyi de kuracaksınız :
“Gel OTUR şöyle bir konuşalım…”
Aslında daha çok söylenecek şey var ama(Misal televizyon karşısında oturmak)Bu konu da ele alınması gereken , çok önemli bir konu bence…
Her neyse…Ruhsal minvalde devam etmek gerekirse ; insanları tanımlarken de bu sözcüğe takıldığımız oluyor…Çok “oturaklı” bir insan, kişiliği “oturmuş” birisi yakıştırmalarını sık sık yapmışızdır…Kimisi de “oturan boğadır”…Bu oturmak hayatımızda çok önemli yer tutuyor demek ki…
Kendimden örnek vermem gerekirse , tamam kabul ediyorum çok oturan bir insanım , bunun dışında bu durumu düzeltmek için de pek çaba sarf etmiyorum…Yine aynı küstahlıkla ,”oturmayın, hareket edin” diyen insanları da tanımıyorum , tanımayacağım…Sonuç olarak;
Yaşam sizi bir yere oturtuyorsa , ve yaşadığınız yere de “orada oturuyorum” diyorsanız , elinizden daha fazlası gelmez...
İyi oturmalar…
Ne oturmakmış!
