Q : İyiyim, senden naber ?
…Çok sıkıldım…
Q : Niye ya ? Neyden sıkıldın ?
_______________________________________________
…Pazartesi’den ve o günün getirdiği sorumluluklardan…Daha öncesinde zaten Pazar gecesinden…Erken uyumam gerektiğini-buna zorunluluğunu demem gerekir-bilmeme rağmen bunu her defasında başaramamamdan…Erken uyandığımda ise yine aynı duygular içinde küfür etmemek için kendimi alıkoyamayışımdan….Matematik derslerini Pazartesi’ye koyan müfredattan…Hala o dersi almasam dahi geçmişten getirdiği alışkanlıkların beni hala sinir etmesinden…Sabah uyandığımda soğuk bir dünyaya adımımı yine aynı sıradanlıkla atmaktan…Kahvaltı niyetine peynir ve tatsız tutsuz iki üç zeytin yemekten…Bu yazıyı buraya kadar okuyup ardından devamını okumayı bir süre daha deneyip ondan sonra vazgeçecek olan insanlardan…İnsan demişken çok şey anlatacağımı unutmamalıyım derken bazı şeyleri unutup ; “ne diyeceğimi unuttum” demekten…Okulla ilgili çoğu şeyden değil artık sınırını aşmış bir şekilde okulla ilgili her şeyden…Genelleme yapmaktan bazen…Çok eleştirmekten ve eleştirilmekten…Sıradanlığın ve monotonluğun ‘çok normal’ olarak görüldüğünü kabullenemeyişimden…Sürekli aynı şeylerin olmasından…Yaşam hakkında atıp tutmaktan ama bir yandan da sürekli tavsiye almayı ihmal etmemekten…Giydiğim giysinin bazen gerçekten üstüme yakışmadığını düşünüp , çıkarıp yerine her zamanki giydiğim şeyleri giymekten…Yürüdüğüm yolları tekrar yürümekten…Yokuş çıkarken gereksiz yere kendimi yorup sonra nefes nefese kalmaktan…Ceplerimi sanki her an bir şey kaybolacakmış gibi kontrol etmemden…Dolmuşun dolu olmadığını sanıp önümden geçerken bu beklentimin tuzla buz olduğunu o an anlamaktan…Otobüse yer olmasa dahi yine de binme zorunluluğumdan…Trafikten ve yoldaki anlamsız kavgalardan…Dolmuşta para verirken tam param olmamasından…Ah! yine okuldan…Onun turnikelerinden…İçine adım attığım sahte dünyanın masalsı anlatılışından…Buna rağmen kendimi kandırıyormuş gibi rol yapıp , aslında insanlara rol yapmaktan…Ders anlatmayan , anlattığını sanan , “profesör” lakabını hak etmeyen insanlardan…Derse zamanında gelen öğretmenlerden…Derse zamanında gelmeyen ama zamanında gelenlerle aynı kağıda imza atan öğrencilerden…Hala kendini ilkokulda zanneden öğrencilerden…Bununla birlikte bunu bir evcilik havasında oynamayı görev edinmiş öğretmenlerden…Ezberci eğitimden…Kurduğu cümlelerin hiçbir yaratıcı yanı olmamasına rağmen basmakalıp şeyleri tekrar tekrar anlatan öğretmenlerden…Blok dersten…Derste konuşmuş olmak için konuşanlardan…Tahtayı görememekten kimi zaman…Buna rağmen gözlüğümü takmam gerektiğini bilip bunu yapmamamdan…Eğitimde gerçekten halihazırda bir disiplin olmamasından…Disiplin kisvesine bürünüp aslında yalan yanlış şeylerin saatlerce başıma kakılmasından…Kendi içimde disiplinsiz olmamdan…Bir konu hakkında çok konuşmamdan…Susmak isteyip susamayıp , insanları kırmaktan ve yanlış anlaşılmaktan…Okulda geçen süre hariç dışarıdaki sürenin gerçekten çok farklı olmayacağını bilmemden…Aynı şeylerden…”Çalış , çalış , çalış , tembel olma” cümlesinden…Çalışmaktan…Bir süre önce çalışabildiğimi anımsayıp ama bunu şimdi yapamadığımı kimseye anlatamamaktan…Veya kimsenin anlamamasından…Cidden insanların beni anlamamasından ve dinlememesinden…Susup , yalnız kalmaktan…Ne olduğumu ? Nereden gelip nereye gittiğimi düşünüp , bir sonuca varamamaktan…Havanın parçalı bulutlu olmasından ziyade çok güneşli olmasından ve mevsim normallerinde olmamasından…Dönüp çevreme baktığımda , “inanılmaz” diyebileceğim şeylerin neredeyse hiç olmamasından…”Gamsız” olamamaktan…Giderek yaşlanmaktan…Sokaklarda top oynayan çocukları görüp , halısahada bile maç yapamamaktan…Kilo aldığımı düşünmekten ve gerçekten öyle olduğunu bilmemden…Kavga etmemekten…Her şeyi anlayışla karşılarmışım gibi görünmekten…İnsanların giderek beni garipsemesinden…Bunda benim suçlu olmayışımdan…Ne olduğunu anlamadığımda ne olduğunu anlatabilecek tek bir insanın bile bulunmamasından…Sadece kendini düşünen bencil insanlardan…Benim onları öyle düşünmemin onları hiç alakadar etmediğini bilmemden…Kimilerine püskürmeyip hala kendi içime atmaktan…Susmaktan…Tekrar tekrar aynı şeyleri yapıp , umursamamayı ritüel haline getirmiş insanlardan ve kurumlardan…Merak edip de merak ettiğini sananlardan aslında hiç ilgilenmeyenlerden…Önemsemeyenlerden...Önemsenmediğimi düşünmekten...Kendi yağında kavrulanlardan…Adaletin önemini bilmeyenlerden veya insan olmanın ne demek olduğu hakkında hiçbir fikri olmayanlardan…Bildiğini göstermek için “ben biliyorum bunu” diyenlerden…Gösteriş meraklısı insanlardan…Tekrar sevmediğim otobüslere binip , zaten nereye gittiğini bilmemden…Otobüse bindiğimde ise an be an bu saydıklarımı bir daha düşünmemden…Aklımdan atmayı denediğimde , denemekle kalmış olmaktan…Ola ki denedim ; yine de şu sonuca varmaktan : “Herkes neden böyle ? “…Dünyanın açlıktan ölen insanlarını düşünmekten ve onlar için bir şey yapamamaktan…Dünyadaki adaletsizlikten ve kendi yandaşlarını kayıran insanlardan…Bunları hiç mi hiç sallamayan , gayet “mutlu” insanlardan…Daha sayamadığım nice rezil , bok şeylerden…Şuan içinde bulunduğumuz yaşam için ”Hayatın senin tekdüze ama renklendirebilirsin” yalanını sunan insanlardan ve buna hak veren insanlardan…Bunu söylemenin yalan olduğunu bilmeyenlerden…Genel olarak yalancı ve iki yüzlü insanlardan…Doğal olamayan insanlardan…Bir dediği diğerini tuttu diye , her dediği her dediğini tutacağını iddia eden insanlardan…Dönüp arkama bakmadığında , arkamdan atıp tutanlardan…Bazen o an için bilmesem bile , bazı şeyleri sezdiğim zamanlardan…Anlık zevklerden…Yenilgilerden…Tuttuğum takımın yenildiği zamanlardan…Eşyamı kaybedip , uzun süre bulamamaktan ve bazen sonsuza kadar yitip gittiğini anlamamdan…Bazı şeyleri anlatamadığım dakikalardan…Bazılarının ise kendi içimde saklı kalması gerektiğini zaten anlatamayacağımı bilmemden…Şuana kadar iyi olduğu söylenen şeylerin iyi olmadığını anlamamdan…İyi kötü kavramlarını zaman zaman karıştırmamdan…Hayatın gerçeklerinden çoğu zaman…Üşengeç olmamdan ve bunu düzeltmek için çaba gösteremememden…Yargısız infaz edilmekten…Bu konuyu uzun uzun anlatmam gerekliliğinden ama bunu yapmayacak oluşumdan…Aklıma geldikçe deyip aklıma gelene kadar geçecek olan sürede olacak “aynı” şeylerden…Bunu anlamayacak olan insanlardan…Anlayacak birinin çıkıp da beni bulmasının çok çok çok zor olacağından…İnsanlardan…
Sıkılmadığım her bir andan…
Sıkıldım…
0 yorum galiba:
Yorum Gönder