Charles Bukowski demiş ki :"sadece sıkıcı insanlar sıkılır"
e peki o zaman Charles amca'ya sormam gerekir : sıkıcı bir insan,sıkıcı olmayan bir insan olamıyorsa bu onun suçu mu? veya daha önemlisi ; bu tür insanlar hiç mi sıkılmaktan kurtulamayacak?
Ben ne yapsam da bazen o sıkılmak eyleminin tam tersine bir şeyler yapamıyorum...Bir başka söz vardı : "insan sıkıldığında yaratıcı olur" diye...Şuanda hiçbir yaratıcılık göremiyorum kendimde;çünkü sıkılmaktan sıkılmış bir insanın öylesine bir yazısını okuyorsunuz...
Neyse bu yazıyı yazarken Tarkan'ın son parçasını dinliyorum...
Bir önceki yazıma gönderme yapayım o zaman bu vesileyle :
"seni karanlıklara bırakmak istemezdim" sayın okur...ama oldu ne yapalım...
Bu sıkılmakla ilgili bir yazı yazmam bile ilginç geliyor bana şuanda...Nedir ki? Çözümü olmayan birşeyin çözülmesini istiyorum sanırım...
Sıkıntı da çeşit çeşit ,can sıkıntısı var mesela...
Canın var ve sadece bir adet...O da gidiyor sıkılıyor...
Hasta filan da değilim öyle olsam bir sebebim olurdu ve bu yazıyı yazmıyor olurdum;ama durum öyle değil...Galiba ben ruh hastasıyım...
Geçtiğimiz aylarda psikolojik teste de maruz kalmıştım bilirsiniz "Rorschach testi" ni belki , yani "Burada ne görüyorsun? Bu şekil sana neyi anımsatıyor ? Niçin bu şekli öyle düşündün"lerle dolu kartonları görme ve yorumlama testi...Herneyse sonucum psikotik eğilimli major depresyon(meycır dipreşşın) çıktı...İlaçları kullanıyorum halen onlar da biraz canımı sıkıyor galiba...Gece içtiğim ilaç uykumu getirdiği için memnun değilim(ben geceyi sabaha bağlayan saatlerde uyumayı seviyorum)
Her neyse öyle işte , sıkıntımın bir nedeni olacaksa bu da o ilaçları kullanmak zorunda olmamdır sanırım...
Sıkılmak diyordum...Çözümü olmamasına rağmen sıkça yakalandığım birşey evet sıkıntım geçene kadar anlatabilirim ama umrunuzda olmaz diye yazmıyorum...Umrunuzda olsa bile benim umrumda olmaz...
