Mjora

Günlerdir oturup duruyorum…İlk bakışta son derece gereksiz bulunması gereken eylemimi , düşünerek süsledim ben de…Düşündüğüm şey , neden yazmadığım ve artık bundan vazgeçmeli miyim sorusunu sormamdı…Cevap elbette ki “hayır”dı ki siz şuanda bu yazıyı okuyorsunuz…

İnsanın kendisiyle yüzleşme vaktini,uzun süre su yüzü görmedikten sonra zorla banyoya gitmeye benzetiyorum…Bütün sorun zaten suyla buluşana kadar…Gerisi kolay geliyor…Kendinizi eleştirdiğiniz ve “ben”liğiniz dışında ilk kez öbür tarafta olmayı yeğlediğiniz dakikalarda , buz gibi duş suyunun engin denizinde yüzüyorsunuz işte…
Hayatta korktuğum çok az şey vardır , ama kesinlikle “kendimle yüzleşmek” bunlardan birisi değildir…Hal böyle olunca , belli öneriler gündeme geliyor…Bunlardan en bilindik olanı : sahip olduğun benliğinin karşısına geçip ona hesap sormak ; yani : “kendinle yüzleş!” cümlesini hatırlamak oluyor…

Amacım aslına bakılırsa korkumla yüzleşmek de değil…Çünkü insanoğlunun korkusunun üzerine gitmektense , o korkuyla yaşayıp korkmasını daha mantıklı buluyorum…Adı üstüne “korku”…Korkutan bir şeyi sevimli hale getirebilir misiniz ? Hayır…Öyleyse insanlar da buna alışmaya yönelmeli…
Lanet insan ırkına ait olduğunuz için de dediklerime zerre önem vermediğinizi adım gibi biliyorum , o bakımdan sorun yok…

Her neyse ,bu içsel soruşturmam tamamlandığında , biraz daha bataklıktan çıkmış gibi hissettim…Dedim ya , duş aldıktan sonraki o rahatlık buna benzer…Biraz bencil bir yapım olduğu göz önüne alınırsa , tabii ki bu hesaplaşmanın sonuçlarını paylaşmayacağım …

Bir süre sonra yine o bataklığa nasıl batarım , bunun planlarını yapmıyorum…

İkinci bir konu olarak gelmek istediğim nokta : insanın kendisiyle barışık olup olamaması…Bu eğer başarılabiliyorsa güzel bir şeydir , yadırgamıyorum…Benim de inanmak istediğim şeylerden birisi bu insanın kendisiyle barışık olması…
Bunu kafamda değerlendirdim zaten ve yansıyan fikirler de buraya gelmekte zorlanmadı…Yani “uzun süre sonra” zorlanmadı demek daha doğru olur…

Bir paragraf sonra size biraz tüyo vermekte beis görmedim bu hesaplaşma konusuyla ilgili…Evet belki de en mantıklı çıkarım benimle ilgili saçma sapan bir insan olduğum gerçeğidir…Kendimi öyle görüyorum çokça eleştirilsem bile…Belki bu da benim kendimle barışık olma yöntemlerimden birisi olabilir…Her ne kadar kendime haksızlık yapıyormuşum gibi görünsem de beni ayakta tutan yegane şeylerden birisi böyle düşünmemdir…

Her ne kadar saçma sapan düşündüğüm ve bunu hayata geçirdiğim yazılardan birisi olsa da , zaman zaman kendimi hatırlamak için iyi bir seçenek oluşturuyor böyle yazılar…(bir diğeri için bkz. “Absurde”) Normalde bu tarz yazılar yazmam…

Bunun yanı sıra son olarak , yeni açacağım blogtan bahsedeyim…Garip bir blog olacak eminim kendimce bir garip tabiri biçtim...Zaman vermiyorum...







(Bitişi olmadan biten yazı…Ve başlığı da yok)