Goby

Bu…
Ben miyim gerçekten ?
Baktığım sadece baktığım gerçeklik aynasında , orada olmadığımı görüyorum…
Kayıp gözlerim gidiyor anlamsız boşluğa…
Anlamı sorgulamak güçleşiyor günden güne…
Bulduğum şeyler varlığım mı yokluğum mu bilemiyorum…Sadece bakıyorum flu bir tabloya , bulduğum şeyler yoktan yok üretiyor yine…
Yükselip gidiyorum bazen…Öfkelenip…Bir balon oluşturup birden görünmez bir iğneyle patlatıyorum kendimi yine kendi oyun havuzumda…
Oyun oynamayı da bilmiyorum…'Hileye' aldanışım hep bundan…
Göz kırpıyor yaşamın sahte sözleri , bu bir oyun ve sen de bir oyuncusun diye…
Ben ki 'oyuncu' olmaktan 'bıktım'…
Sadece bir soru içerisinde bulanmıyorum…Soru işaretlerinin anaforunda yüzüyorum…Her biri vasıfsız…
Bir söz var “sadece ölü balıklar akıntıda sürükleniyor” diyor…
Söz söylemek kolay diyorum…İç çekiyorum…
Akıntıyı aşıp bir yere vardığını sanan balıklar varmış gibi sanki…
Umursamayışım bundan…
Ve onları düşünüyorum…
Nereye gittiklerini bilmediğim düşüncelerimi…Onlara sormuyorum da…
Gerçekten bilemiyorum bazen , ne yapacağımı , neye itimat edip , neye hayıflanacağımı…
Bir takım sakil düşünce ordusu zırhımı delip giriyor , bedenimi yerle bir ediyor… Bu kadar durağanlık fazla mı diye sormuyorum kendime…
Zaten sorular her zaman var , bir de ben kendime zulmetmiyorum…
Yanılsamalar içerisinde , korkuyorum aslında…Ne olduğunu bilmediğim bir şeyden…
Bilmediğimden korkmuyorum , bilirsem diye korkuyorum…

Bu…
Ben miyim gerçekten ?
Her dakika , her bir hücresi ölen , onları tutamayan , gözünün önünde bunları gören…
Buna rağmen şişip büyüyen bir kar topu gibi , çığa özenen…
Her türlü pisliği ve kiri toplayan günden güne…
Hani o beyazlığın diyorum ?
'Eskidendi'…
'Zifiri' oldum artık ben…'diyemiyor'…
Küstahlık mı dersin buna ?
Cevap veremiyorum işte….

Bakıyorum , bitap gözlerle , benzerlikte sınır tanımayanlara…
Onlar sahip olsun diyorum…
Anotlar sizin olsun…
Geriye kalan bütün katotlara ben malikim nasılsa…

Her şeyi karşına aldığında , kendini açık okyanusta gibi hissetmek
Çoğu zaman zorlamıyor…
Yüzmeyi bir kere öğrettikleri için…
Boğulup gitmiyorsun o lanet denizde…İstesen de…
Hayat sana elini uzatıyor ve güzel bir bahane uyduruyor her zaman
Bırakıp gitmemen için :
“Denizler kışın sıcaktır”…

Düşünce denizimden kendimi dışarı fırlatıp
Yalancıktan nefes alırmış gibi,
Soruyorum yine kavruk ve paçavra yüzgecime :
Bu…
Ben miyim gerçekten ?