Bak bana…
ve
sonra kendine…
Kime baktığını bilmeden
Bak…
Kim bilir Kaç
kez daha bakarız
sonradan...
Bilmeden
baktıkça
Birbirimize
daha da
çok
Bak
Bak bana…
ve
sonra kendine…
Kime baktığını bilmeden
Bak…
Kim bilir Kaç
kez daha bakarız
sonradan...
Bilmeden
baktıkça
Birbirimize
daha da
çok
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum galiba:
Gitmiştim buralardan, uzun zamandır yoktum.
Aklımda kalan bloggerlardan biri de sendin, blogger da demek çok teknik oldu sanki.Her neyse.
İlk bu satırlar dikkatimi çekti, bir iki kelam etmek istedim.
çok güzel bir şey anlatmışsın aslında.
İnsanlara ve kendimize; kim olduğumuzu, aidiyetleri unutarak bakmak gerek çoğu zaman.O zaman belki gerçek şahsı görebiliriz ya da dünya karınlarımız az şişer. Biraz saf bakış, biraz yabancı ama unutmadan.
sevgiler
jane
teşekkürler jane ...
bakmak olgusu garip hakkaten....sadece bakmak ve orada kaybolmak...senin dediğine de katılıyorum çünkü öylesi daha hoş...birbirine salt çıplak baktıktan(kimliklerden uzak) sonra çoğu şeyin önemi yok ve sonrasında o bakmak hoş bir şeye dönüşüyor...çok bakmak da öyle olsa gerek :)
Ayna geliyor aklima , o oldugu surece bakmak sadece cirkinligi getiriyor sanki. Kemdimizle bakistigimiz surece saatlerce , gunlerce, ve sordukca ona soyle bana ayna ayna , guzellik imkansizliga kayacaktir sadece.
Keske bakmak yansimasi olmayan cizilmis bir aynaya bakmak kadar belirsiz gizemli ve de rahatlatici olsa.
Ayrica ne guzel kisa, oz ve rahatlatici bir siir bu.
Teşekkürler yorumun için ,
gizemli ve rahatlatıcı olurdu gerçekten öyle bir aynaya bakmak...
ayrıca aynalarla ilgili bir yazı yazmıştım eskiden , belki de orada benzer şeyler demiş olabilirim , o yazının linki
http://mjoraz.blogspot.com/2009/06/aynann-kar-s-sna-gectiuzunca-bakt.html
şiir nadiren yazıyorum fakat bazı duyguları anlatmak için şiir güzel bir yol..
teşekkürler..
Yorum Gönder