Aneurysm

Dün gece bir yazı yazmıştım ve yaklaşık bir saati aşkın bir sürenin sonunda , ctrl+a , del + ctrl+s kombinasyonuyla bunu yok etmiştim...Aslında bunu sık sık yapıyorum...Kendimi neden eleştirmeyim ki diye düşündüğümden bu yazıyı yazmaya karar verdim...Aslına bakılırsa insan, kendi iç sorgulamasını yaparken acımasız oldukça daha bir zevk alabiliyor diye düşünüyorum...Bunu yaparken bu durumun kimsenin umurunda olmaması da ona ek bir özgüven sağlıyor olabilir...Kendimle çelişmek sanırım yaşadığımın kanıtı bu noktada...Kendisiyle çelişmeyen bir insanı düşünün ? Robottan farkı nedir bu insanın ? Yaptıklarında her bir adımını hesaplayan ve düşünen , işler düşündüğü gibi gitmediğinde bunu yalnızca yaptığı planlarda bir eksiklik olarak addeden insanları düşünün...İnsan tutarlı olmamalı bence...Tutarlı olmaya çalışırken yaptığı yanlış eylemler , cidden tutarsız olduğu eylemlerden daha zararlı diye düşünüyorum...Kendime baktığımda , bunu önceleri bir sorun olarak görürdüm ama sonrasında doğru ve yanlışları birbirine karıştırmaya başladığımdan beri önemsemez oldum...Bilmiyorum...İnsanlar bana aptal veya salak dediklerinde bunu bir iltifat olarak kabul ediyorum...Mantıklı düşünmekten sıkılmış bir insanın iç çığlıklarını eminim birçoğunuz anlamıyordur...Zaten bu durum insanların işine gelmez , doğru söyleyeni dokuz köyden kovdukları için...Yanlış söylemek , doğruyu olduğundan farklı söylemek her zaman daha güzel ve eğlenceli...Yalan belki de bu yüzden tatlı...Tatlı ve güzel olan kısa sürüyor ; ama doğru ve gerçek her zaman daha kalıcı ve acı oluyor...Bilmiyorum , bazen yaptıklarımdan ben bile emin olmuyorum , insanlara kendimi yansıtamadığım sürece kendimi bulduğuma inanıyorum ve bu yüzden kendimi biraz soyutladım diyebilirim...Onlar bunu önemsemediği için , kendi umarsızlığıma biraz daha katkı sağlamış oluyorlar bilmeden...Bu da benim istediğim şey zaten...Kesinlikle bilmek , öğrenmek bazen bilmemenin yanında değersiz kalıyor..."Cehalet mutluluktur" diyorum...Evet gerçekten mutluluk...Öğrendiğini sandığınla , bilmediğini kavramak arasında çok fark var...Bilmediğini kavramak her zaman daha hoş , daha çok çaba sarf edilmesi gereken ve elde edilen , somut bir şey bana kalırsa...

Elbette bunlar , kendi düşüncelerim ve arkasında durmama da gerek yok...Artık insanlarda sapıtmanın gerekli olduğunu düşünüyorum...Kuralları yıkmak ancak böyle mümkün olur...Yoksa konuşmak kolay...Herkes konuşabiliyor , ağız herkeste var...Eyleme geçmek ise herkesin harcı değil...Düşünürken bile kendini soyutlayamazken , laf söylemenin seni mutlu eden bir tarafı olmasa gerek...Hayat zaten kısa ve elinde tutabildiklerin sınırlı , sahip oldukların sahip olamadıklarından daha az...Fikirlerin ise tamamen senin beyninde ve dışarı çıktığı anda dehşet saçabilecek nitelikte...Geçenlerde bir yazı gözüme takılmıştı ve çok beğenmiştim...İstediğini yapabildiğinin farkına ne zaman varacaksın ? mahiyetinde bir yazıydı...Evet gerçekten ne zaman varacaksın farkına bunun ? Farkına varmadan geçirdiğin sürenin bittiğini anladığında ise çok geç olacağının farkında değilsin...Her şeyi bilmeye uğraşmıyorum...Bilgili olmak belki de en büyük zehir...Heyecanı yok...Kurallı ve negatif...Dünyanın çok küçük bir yer olduğunun farkında olmadığın zaman , kendini çok büyük zannedersin...Dev aynalarıyla dolu bir evde yaşarsın ve bakış açın daralır , çünkü artık her şeyi biliyorsundur ve mutlu değilsindir...Düşünsene her şeyi biliyorsun , merak etmeye ihtiyacın yok...Keşke hafızamı silmek gibi bir seçeneğim olsaydı...Böylece daha saf ve temiz bir beyne sahip olurdum...Dünyadaki her şeyi gördüğümü , yaşadığımı iddia etmiyorum...Kendimi bildiğimi hiç sanmıyorum...Bilmek istemiyorum...Bunun için ne yapılması gerekiyorsa yapmak istiyorum...Ben 'salağım'...Evet bunu sen diyemezsin...Bana ukala olduğumu ve düşüncelerimi kanıtlayamadığımı göster...Ben de bunu istiyorum zaten...Amacımın olmadığını anlamanı istiyorum...Bana gerçeği verme , “gerçeğin gücüyle dünyayı fethetmek” değil , bilgisizliğin bedenime hakim olmaya çalıştığı, 'beni' fethetmeye çalıştığı dünyayı istiyorum...
Nefes mi alıyorsun ? İşte busun , arkanda ordularla gel bana , bense tekim...Bana uymak zorunda bıraktığın kurallarla değil , yıkılabilecek korkusunu taşıdığın kurallarla gel...Düşüncelerimle yarattığım dünya seninkinden büyük işte , bunu anla...Bilmek , her şey değil...Bilmemek her şey...Nefes alıp beynini çalıştırdığını mı iddia ediyorsun , gerçek dediğin şeyin gerçek olduğunu mu iddia ediyorsun ? Bunu bana kanıtlamaya çalıştığını gördükçe gülüyorum ve zaten umrumda olmadığını bilmediğin için mutlu oluyorum..."Cehalet mutluluktur"...Ölene kadar biz aptal insanlar,sizin o mantık adını verdiğiniz denizde yüzüyoruz , siz ise o denizde boğuluyorsunuz...Alaycı gözlerle baktığınız insanları kendinize benzetme telaşınız niye ? Bana öğrenmek istemenizin sebebini söyleyin...Bilginin gücünü söyleyin bana , o sahte görüntüyü kanıtlayın bana yalan argümanlarınızla...Duyduğunuz şeylerin , sırf duyduğunuz için doğru olduğunu düşünün , duymak istemediklerinize ise kulaklarınızı tıkayın...Kendinizi var saymayın , her gün yok oluyorsunuz , çürüyorsunuz...Düşünce adını verdiğiniz o değerli şeyin , kendi aleyhinizde olanlarına 'paçavra' deyin , mantıksız deyin , somut değil deyin...Zaten bunun elle tutulur olduğunu kim iddia etmiş ki ? Ben salağım ve aptalım , bana gülün , gülün ki gülmeyi öğrenin...Gülmek nedir onu bilmiyorsunuz bunu öğrenin ve mutlu olduğunuzu sanın...Düşünün ki aptallar her gün size gülüyor ve bu onların zaten bilerek yaptıkları bir şey değil ve bundan mutlular..."Cehalet mutluluktur"...
Sahip olduğunuz teoriler ,formüller, fikirler , hepsi çıkmaz sokak...Buna inanmak istemiyorsunuz ...Artık bırakın şu çok bilmişliğinizi...O sokağın sonunda , kendinizi ölü bulmak en mutlu anınız olmayacak...Bırakın , yaşamak sizin harcınız değil...Bildiğinizi varsaydığınız her şeyin aslında öyle olmadığını düşünün ve anlayın...Doğru ve yanlış diye sınırlandırmayın...Doğru ve yanlışın olmadığının farkına vardığınız anı unutmayı çoktan başardıysanız , çoktan kaybettiniz...

Bana dokunamıyorsunuz , beni cehaletimle mutlu olduğum için eleştiriyorsunuz ve bunu matah bir şey sanıyorsunuz değil mi ? Evet , çok haklısınız...Sizin bütün derdiniz 'haklı olmak' zaten , bilmek , öğrenmek , bilgi sahibi olmak...Sahip olmak , kendinize bile sahip olmak ve düşüncelerinizi zindana atmak...Düştüğünüz karanlık kuyudan sizi çıkaracak olan o bilgileriniz değil...Bunu anlamaya çalışın...Size bakan insanlara , düşüncelerini sorun , önemsemeyin , sorun yine de cevapları dinlemeyin...İşte busunuz...Bilmek isteyip , öğrendiklerinizle korktuğunuz dünyadasınız...O dünya sizin değil , o dünya sahip olmayanların dünyası...Kendinize sormaya geldiğinde iş , bunu yapmayı ancak hayal edersiniz...Kendinizle yüzleşmek , kabul etmediğinizi kabul etmek gibi bir şey sizin için...Gerçekten bunu başarmak istediğinizi ise hiç zannetmiyorum...Bana bilinmeyeni verin , bildiğimi değil...Bilmediğimi söyleyin ki bilmemeye devam edeyim...İşte ben bununla mutlu olurum ancak...Beni eleştirin ve yargılayın , mantık mahkemelerinizde yargılayın ve yargısız infaz edin...Bunu sırf yapmış olmak için yapın , hani konuşmak için konuşuyorsunuz ya onun gibi , çok da zor değil...Suratıma bakıp , gerçekten merak ediyormuş gibi yapıp , sizi anlamadığımı sanıp kendi argümanlarınızı sunmaya-dayatmaya- devam edin , niteliksiz ve çelimsiz , ama sizce doğru...Derdiniz bu zaten...Bir şey bildiğinizi sanıp , bunu biliyormuş kisvesine büründürmek...Karşımda bir şeyleri ispat etme çabanız ise gülünç açıkcası , neden bocalıyorsunuz sürekli ? Bana cevap vermeden önce , kendini cevapla...Ben dinlemekten bıkmam , siz ise duymaya bile tahammül edemezsiniz...Beni asın ve anlamlandıramadığınız her bir şey için , bahane bulun ve bunun için çalışın , çabalayın...Bilginizle sürünün ve bütün sahip olduklarınızla övünün...Bu size has bir davranış...Emin olun hiçbir şeyiniz umrumda değil...Derdinizi yine dert edinin , eklemlerinize nüfuz eden yüklere tekrar boyun eğin ve sürünün...İçinde bulunduğunuz bilgi bataklığında boğulun ve gamla dolu dünyanızda nefes almaya çalışın...Elem, sizi üstünde durmayı becerdiğinizi sandığınız yerin en diplerine çekecektir...Bununla övünün ve artık susun...
Evet sizi anlamıyorum...Anlamak istemiyorum ve yaşıyorum , sizli ama sizsiz kendi 'cehaletimle mutlu' dünyamda...