İznin İzi (20 Ocak)

İzin ilginç bir şey , birisinden alırsın…Birisine verirsin…Hayatta nelere izin veriyoruz , nelere vermiyoruz ? Sayısız…Ama nedendir bilinmez…Kimin kime izin verip , kimin kimden izin aldığı da çok belli değildir…Hangi izni alıyorsun da , o izin yetkisini kullanarak diğer kişiye veriyorsun ?
Küçük bir çocuk bisiklet sürmek için annesinden izin istiyor.Annesi de o yetki ona aitmiş gibi davranarak “izin” veriyor.Annesi acaba bisiklet sürerken birisinden izin almış mıdır ? Eminim ki almıştır.Bu döngü böyle ilerliyor.İlginç.
Ama evet , gücü çok olan ve yöneten konumunda olan kişiler bu “izin” denilen şeye daha çok hakim galiba.Patron kelimesiyle birebir özleşen durumlardan birisi de “ondan koparılacak izin” değil midir ?
Demek istediğim bu döngü içinde bazı kurallar var.Kurallara göre bu izin olayı işliyor.Kurallara uyarsan izin daha da kolaylaşıyor.
İzin almak bence birebir özgürlükle alakalı.İzin almak derken yanlış bir anlatım olabilir , izinin alınması-verilmesi olayı özgürlükle ilgilidir diyorum.
Birinden çok izin alıyorsam , özgür müyüm ? İstediğim kadar ? O yüzden biraz da stabil işleyişi var “iznin” kurallar gibi.
Dolmuştan inerken “müsait bir yerde” diyoruz.Aslında burada bastırılmış özgürlük söz konusu .Hani “siz bilirsiniz yine de , süren sizsiniz dolmuşu , beni de indirseniz fena olmaz” düşüncesiyle söylenmiş bir izin alma süreci bu da.Kimisi de var ki rica etmez-iznin her zaman rica olup olmadığı tartışılır-direk söyler “müsait bir yer” veya “x yerde inecek var” diye.Bu insanları ikinci derece bastırılmış özgürlük konusuna dahil etmek istiyorum.
Şöyle ki , belki de eskiden çoğu kez emir almışlardır ve bunun dışarı yansımasını görüyoruzdur bu insanlarda.”Hadi canım sen de ne alakası var” diyebilirsiniz.Kabul ediyorum ben de “müsait bir yerde” diyorum ama bu yazıyı yazana kadar bu dediğimin farkına varmamıştım.
Değişik durumlar da olmuyor değil.Konuşmada veya bir tartışmada “Söz alabilir miyim” diye soruyor konuşmacı.Yine bu özgürlük bağlamında bakarsak “Sen bana söz ver de bakalım ben neler diyorum” u görebiliyoruz içten içe.
Ha bir de “izin belgesi” vardı öğrencilik zamanlarında.Bu belgeyi verip aslında “izni vermesi” gereken kişiyi “h.t” edebilirdik.Naifti o açıdan bu belge.İzin hayatın bir gerçeği.Çoğu zaman sıkılmışımdır izin almaktan ve izin vermem de enderdir…Evet aynen öyle…