Tramvayda gidiyordu…Koşuşturmanın içinde o ayrı bir boyuttaymış gibi hissetti…Tramvayın kendi hızı onların hızıyla eş değildi belki ama boyutu farklıydı…Çevresine bakınarak ilerliyordu…Yalnız olduğunu düşündü...Bir an için önüne döndüğünde kadının küçük çocuğunu azarlayışını seyretti…Kendi çocukluğuna döndü sonra…Sahi…"Büyümüştü"…
Şehrin yalnızlaştırdığı bizzati "insanlar"…En çok onlar etkileniyor…Kuşlar bile uçarken birbirlerinden ayrılmazlar…"İt sürüsü" dediğimiz lakap insanlara verilse de aslında hayvanlar için söylenmiş bir şey…Sürü insanı da yeri geliyor yalnızlaşıyor…Yalnız olduğunu sandığı anlarda aslında yanılıyor…Toplum içindeyken kendini daha yalnız hisseden var mı acaba ? Duyar gibiyim…Birebir kendinle kaldığında bile daha çok kişi varmış gibi hissediyorsun…Neden çünkü insan kaçmak ister…Neden kaçıyor ki? Eğer tek başına kaldığında insanlar yok ise kaçmanın anlamı yok…Yola çıktığımda gözüme hep küçük çocuklar ilişir…Onlar belki bizden daha çok arkadaşlığa , dostluğa önem veriyorlar…Rekabetin , kazanma arzusunun en çok olduğu yaşlar o yaşlar…Ama arkadaşının iyiliğini en çok istediği yaşlar da o yaşlar…Kendi benliğini bulduğu yaşlar...Belki de saf…Ama ilerde kendi benliğinden başka hiçbir şey düşünmeyeceği zaman geliyor…Büyüdüğünü anlamakla , yalnız kalmak arasında bağlantı var mıdır? Belki…Hani bir laf vardır : "büyüdüğünde , kişisel özgürlüğünü kazandığında" diye başlar…Oradan başlar işte…Tramvayın bir hızı var , her bir insanın ayrı bir hızı var…Hızları da birbirinden farklı insanların…Bir kişi diğerine yetişemiyor…Birisi çok yavaş gidiyor anlaşılmıyor…Diğeri de hızlı gittiğini sandığı halde yavaş gidenle aynı durumda olduğunu ayırt edemiyor…”İletişimsizlik” de aynı, çayla yenilmesi "şartmış" gibi lanse edilen reklamdaki bisküvinin oluşturduğu beraberlik havası gibi kendisini “yalnızlıkla” özdeşleştiriyor…Her ne kadar birbirini dinlediğini iddia eden insanlar varsa da günümüzde bu bir kafa karışıklığı…Dolmuşçuya verilen 2 TL’nin ardından ortaya çıkan kafa karışıklığı da öyle...Öyle ki “kaç kişi olduğunu”soruyor 2 TL’den…Geçenlerde arkadaşımla dolmuşta bir olaya tanık olduk…En önde ,dolmuşçunun bir arkasındaki sıraya oturduk…Dolmuşçunun co-pilot pozisyonunda ise eli çantalı bir adam vardı…Eli çantalı adamın koltuğunun arkasında ayakta bir bayan vardı… Eli çantalı adam birden arkaya seslenerek : “Elindekileri alabilirim” dedi…Kadın ise kendine söylendiğini sandığı bu soru işareti olmayan cümleye : “Hayır gerek yok” dedi…Adam ise :“size demedim , oğluma dedim” dedi…Dolmuşçuyu bu durum ilgilendirmedi…Kadın da yolculuk bitene kadar ağzını açmadı…Dolmuşçuların da insanları dolmuşa doldurma çabasını onların yalnızlıklarıyla özdeşleştiririm kimi zaman...İnsanların hız limiti yok…Kendi içindeki hızlarının diğerleriyle ayak uyduracak seviyeye gelmesi zor galiba…Günden güne yalnızlaşıyoruz…Yalnızlık bayağılaşıyor , sanal hale geliyor…İnsanlar da sanal simülasyonlar gibi hareket ediyor…Sokakta yürürken mesela yalnızlığını anlatan bazı şeyler oluyor…İçilen bir sigara her ne kadar toplumsal olduğunu göstermeye çalışsa da ben yalnızım mesajı da veriyor…İnsanlar bir yerlere "kaçıyor"..."Ben kaçar" diyor geniş zaman kullanarak..."Görüşürüz" gibi umut vaad eden geleceğe dair cümleler eksik kalıyor…"Görüşmek dileğiyle" cümlesi ise artık duyulmaz oldu…Tramvaydaki adamın top oynadığı zamanlar çok geride kalmıştı...Evet…Topa vurduğu andaki hissettiği duygular , taptaze idi…Ona eşlik eden , birlikte terlediği ve ondan sonra birlikte dinlenip su içtikleri insanlar vardı çevresinde...Sonra "saklambaç" oynarlardı...Birbirlerinden kaçsalar bile aynı yerde toplanıp yeni bir oyuna başlarlardı…Günümüzde "yalnız kalmak istiyorum" diyenler sayısı azımsanmayacak kadar fazla…Bunun yanı sıra her gün beraber olduğu insanlardan "sıkılan" fakat onların yanındayken yalnızlığını anlamayan insanlar da var…Her bir kişiye bakıyorum yolda;ama herkesin beraber yaptığı bir şey yok…Hep birlikte halay çekmiyorlar mesela…Ama herkesin bir yerlere yetişme , "kaçışma" çabası varmış gibi görünüyor…İnsanlar nereye giderlerse orada "yalnızlığı" bulacağını zaman zaman hatırlıyor…Yürümek iyi geliyor o zaman demek ki…Çünkü gideceğin yerde "ne olduğunu bilmek" seni yolda tutmaya devam eder…Gidersin...Ama "kaçmazsın"...
0 yorum galiba:
Yorum Gönder